De Stichting tot Exploitatie en Bescherming van Auteursrechten (theater en letterkunde), afgekort Seba, werd in 1950 door de Buma overgenomen van de oprichter ervan, de Vereniging van Letterkundigen, maar behield als onderdeel van Buma zijn eigen identiteit -met evenals de Stichting Documentatie in Nederland voor Toneel (Doneto) een eigen Raad van Beheer- en bleef ook zelfstandig lid van de Cisac. De Seba stond op voet van gelijkheid naast Buma en Stemra. Alle drie hadden ze een eigen directie, maar ze deelden diensten en faciliteiten. Daarom was er geregeld overleg tussen de drie directies. Hoewel statutair de directie van Seba (en Doneto) niet verbonden was aan die van de Buma was het in de praktijk wel het geval dat de Buma-directeur tevens directeur was van Seba en Doneto. Toen naar het inzicht van de Buma de voordelen hiervan niet meer opwogen tegen de nadelen (memorandum van 24 juni 1969) kregen Seba en Doneto een andere directeur vanaf 1 januari 1970, H.A. Keuls. In 1964 gingen Seba en Doneto samen. Doneto had een promotende taak wat betreft het scheppen en uitvoeren van literair werk. In 1967 verzelfstandigde de Buma de noodlijdende Seba, die gelijktijdig twee andere literaire agentschappen -van Hans Keuls- overnam: Iboa (Internationaal Bureau voor (opvoerings- en) Auteursrecht N.V.) en Bant (Bureau voor Auteursrecht voor Nederlandse Toneelschrijvers). Tot en met 1975 betaalde de Buma jaarlijks een bedrag van 50.000 gulden als afkoopsom. In 1970 werd de Seba uitgebreid met een 'Literair agentschap' om de rechten op een breder terrein dan voorheen te exploiteren, bijvoorbeeld door merchandising. Toen de Buma in 1976 de betalingen aan de Seba staakte ontstond er een conflict. In tegenstelling tot de Buma had de Seba -evenals de Stemra- niet het alleenrecht voor heffing van auteursrechten op haar terrein. Door het stopzetten van de financiële steun ging de Seba in 1978 failliet en hield daarmee op te bestaan.